Editorial Comment on: Z. Pilecki, G. Pilecki, J. Dzielicki, W. Jakubowski: The assessment of usefulness of the qualification card and ultrasonographic consultation

W moim komentarzu pominę kwestię oceny przydatności proponowanej przez Autorów karty kwalifikacyjnej, a skupię się na drugim szeroko omówionym w publikacji zagadnieniu, mianowicie roli chirurgii i diagnosty obrazowego w procesie diagnostycznym. Przez proces diagnostyczny rozumiem tu wszystkie działania: od zbierania informacji z różnych źródeł, przez ich porządkowanie, przypisanie do znanych wzorców chorobowych, aż do podjęcia decyzji terapeutycznej. Zasługą autorów jest, że poruszyli ten niesłusznie pomijany w piśmiennictwie temat. Dostępność nowych, nieznanych wcześniej możliwości obrazowania tkanek miękkich, a z drugiej strony wprowadzanie nowych technik operacyjnych, np. w ortopedii technik artroskopowych, wymaga przemyślenia na nowo zadań chirurga i radiologa. By ich współpraca była efektywna i korzystna dla pacjenta, trzeba spełnić szereg warunków. Przede wszystkim powinniśmy jasno określić role, tak aby każdy działał w zakresie, w którym jest wyszkolony i posiada kompetencje. Dalej – ponieważ jak dotąd większa część wyniku badania obrazowego ma zwykle formę opisową – musimy bezwzględnie porozumiewać się jednym językiem: użyte słowa muszą znaczyć to samo dla obydwu lekarzy. Wskazane jest użycie danych liczbowych lub co najmniej wspólnych podziałów. Dla przykładu rozerwanie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego z retrakcją 5 mm jest dla chirurga bardziej precyzyjną i wartościową informacją niż rozerwanie ścięgna mięśnia nadgrzebieniowego z retrakcją niewielkiego stopnia. Wypracowanie wspólnego języka wymaga wspólnych spotkań i kongresów, których niestety brakuje. Można odnieść wrażenie, że nasze specjalności rozwijają się oddzielnie.